yay tutusu, onden:

yay tutusu, arkadan:

Merhabalar herkese,


Ay bu hafta hiç yorulmadım doğrusu, yattım paso benim için hazırlanan yatakta. Bizimki pek meşguldü anlaşılan bana pek ilgi göstermedi bu hafta. Akşamları geç vakitte eve sarhoş dönmeler falan... Hoşlanmıyorum böyle şeylerden ama seçme şansım yok maalesef...

Velhasılkelam, ben de kendi kendime biraz çalıştım.

Daha önce Cdur gamı öğrenmiştik beraberce. Bu hafta da D dur öğreneceğiz. Zor bir şey değil ama 1-2 parmakları daha çok açabilmek lazım. Malum gitar değiliz heralde, belli bir cüssemiz var :) Neyse, bu mi majör 4 diyezli bir gam. Diyezli gamlar 7 tane, aralarında 4'er ses var. Onların ilgili minörleri de 3 ses pesleşiyor. Tabloda göstereyim:

Diyezli gamlar ve İlgili minörleri

Sol majör (1#li) ---------------------------------- mi minör
Re majör (2#li)----------------------------------- si minör
La majör (3#li)----------------------------------- fa#minör
Mi majör (4#li)----------------------------------- do#minör
Si majör (5#li)------------------------------------ sol# minör
Fa#majör (6#li)---------------------------------- re# minör
do#majör(7#li)----------------------------------- la#minör


Bir de çok enteresan bir şey var. Örneğin bir parçayı diyezli değil de bemollü yazarsan, yani aynı sesleri bemollerle gösterirsen, yaylılar daha pes oluyormuş. İçgüdüsel bir şey diyor hocamız. Doğrusu biz pek anlamadık ama, varmış işte öyle bir şey. O zaman bemollüleri de yazayım tam olsun.

b'lü majör gamlar ve ilgili minörleri

Do majör ---------------------------------------- la minör
Fa majör(1 b'lü)-------------------------------- re minör
Si b majör (2 b'lü)------------------------------ sol minör
Mi b majör (3 b'lü)----------------------------- do minör
La b majör (4 b'lü)----------------------------- fa minör
Re b majör (5 b'lü)----------------------------- si b minör
Sol b majör (6 b'lü)---------------------------- mi b minör


Biz daha bunca şeyin ikincisindeyiz. Yay tutuşu oturdu mu gerisi kolaymış... Umarım ben parçalanmadan ya da acımdan ölmeden o günleri de görür, döner bu günlere güleriz uykukardesle. Yazık be ona da acıyorum, eli kolu yamuk yumuk oluyor çalmaya çalışırken. Gerçi iki hafta kadar önce "korno çalcam ben onun 3 tanecik tuşu var" dediğini de duydum ama cehaletine verdim.

Bugün uzun uzun yay çekecekmiş. Bakalım ne olacak. Ah işte elinde reçineyle geliyor. Bilgisayarını karıştırdığımı görmesin. Hadi a Dieu!

ben

Merhaba,

Adım Necla, göbekadım Mücella. Bir aydan fazla oluyor hisarüstünde yaşıyorum. Çok uzaklardan geldim aslında, Kore'de çekik gözlü kısa boylu insanların eline doğdum.

Ben bir viyolonselim. İsmimle ilgili bazı anlaşmazlıklar çıkıyor, aydınlatayım. Çello İtalyanca küçük violone anlamına gelen "violencello"dan kısaltma aslında. Keman familyasının belki de en mağrur sesine sahibim. En geç mükemmelleştirilen üyesi yine benim. Ebadım beni olası darbelere -hele uykukardeşin ellerinde- açık hale getirse de, muhteşem dizaynım doğru malzemeyle birleştiğinde bana 300 yıl gibi bir ömür verebilir. Genellikle gül ağacından (dalbergia latifonlia) yapılıyoruz biz çellolar. Ben bayağı suntayım galiba ama olsun kalbşm temiz :)

Mükemmel 5li aralıklarla akord edilen 4 telim var: A-D-G-C telleri. [istisnaları da var tabii, Bach'ın çello için 6 suitinden 5.si misal, "scordatura" denir, değişik bir akord ister çelloda, ya da Zoltán Kodály'nin Solo Cello Sonatı.]

Çello deyince akla Avrupa klasik müziği gelir. Orkestranın vazgeçilmez bir parçası, yaylı sazlar dörtlüsünün bas sesidir. Bizler için çok sayıda sonat ve konçerto yazılmıştır.

Daha sonra uzun uzun anlatacağım bunları, ama madem bir giriş yazısı yazacağım, kısaca değineyim çello için yazılan eserlere.
En ünlü barok eser J.S.Bach'ın "Unaccompanied Suites for Cello".. Klasik dönemden örnek ise Haydn'in 1 numaralı do majör Çello Konçertosu.. Romantiklerden Dvorak, Elgar, Brahms... 20. yüzyıl, ki uykukardes dersini alıyor bu dönem, Hindemith ve Kodaly... sayılabilir.

İşte az-çok ben. Gönül isterdi bir konservatuvar öğrencisinde ya da ne bileyim gelecek vaadeden birinde olaydım. Kader beni bir kendini bilmeze layık gördü. Evet, sesim hüzünlüdür, ağlamaklıdır.. ama şu sıralar tellerim gerçekten ağrıyor beceriksizce tutulan yayın altında.

Ama, hakkını vermek lazım, gayretli kız. Ben de dedim, ona bir güzellik yapayım. Gerek viyolonsel müziğinden, tarihinden, müzisyenlerinden, gerekse bizim kendi çalışmalarımızdan bahseden bir blog tutayım. Hem ben -malum kız bilmiyor çalmayı daha ses çıkaramıyorum gönlümce- kendimi ifade etmiş olayım, hem de onun çalışmaları bir düzene girsin.

Satırlarımı burada noktalarken, sizleri Sinfonia Lahti Cello&Bass Ensemble'dan bir Rachmaninov eseriyle uğurluyorum: Vocalise, Op.34 No.14